پزشک در مورد سابقه پزشکی می پرسد و یک معاینه فیزیکی کامل انجام می دهد. در برخی موارد، سیرنگومیلیا ممکن است به طور اتفاقی در طی MRI یا سی تی اسکن ستون فقرات که به دلایل دیگر انجام می شود، کشف شود.

 

 

اگر پزشک مشکوک به سیرنگومیلیا باشد، احتمالاً تحت آزمایشاتی مانند موارد زیر قرار خواهید گرفت:

 

ام آر آی. MRI ستون فقرات و نخاع مطمئن ترین ابزار برای تشخیص سیرنگومیلی است.

 

MRI از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی برای تولید تصاویر دقیق از ستون فقرات و نخاع استفاده می کند. اگر یک سیرینکس در نخاع ایجاد شده باشد، پزشک می تواند آن را در MRI مشاهده کند.

 

در برخی موارد، یک متخصص رنگ را به رگ خونی در کشاله ران تزریق می کند که از طریق رگ های خونی به ستون فقرات می رود و تومورها یا سایر ناهنجاری ها را نشان می دهد.

 

ممکن است لازم باشد در طول زمان برای نظارت بر پیشرفت سیرنگومیلیا اسکن MRI را تکرار کنید.

 

سی تی اسکن. سی تی اسکن از یک سری اشعه ایکس برای ایجاد نمای دقیق از ستون فقرات و نخاع استفاده می کند. می تواند تومورها یا سایر شرایط ستون فقرات را آشکار کند.

 

 

 

رفتار

درمان سیرنگومیلیا به شدت و علائم و نشانه ها بستگی دارد.

 

نظارت 

اگر سیرنگومیلیا علائمی ایجاد نمی کند، نظارت با ام آر آی دوره ای و معاینات عصبی ممکن است تنها چیزی باشد که نیاز دارید.

 

 

عمل جراحی

اگر سیرنگومیلیا علائم و نشانه هایی ایجاد می کند که در زندگی اختلال ایجاد می کند، یا اگر علائم و نشانه ها به سرعت بدتر می شوند، پزشک احتمالاً جراحی را توصیه می کند.

هدف از جراحی برداشتن فشاری است که سیرینکس روی نخاع وارد می کند و جریان طبیعی مایع مغزی نخاعی را بازیابی می کند. این می تواند به بهبود علائم و عملکرد سیستم عصبی کمک کند. نوع جراحی که نیاز دارید بستگی به علت سیرنگومیلی دارد.

 

برای کاهش فشار بر مغز و نخاع، گزینه های جراحی عبارتند از:

• درمان ناهنجاری کیاری. اگر سیرنگومیلیا ناشی از ناهنجاری کیاری باشد، جراحی ممکن است شامل برداشتن بخش کوچکی از استخوان در پشت جمجمه باشد. این جراحی می‌تواند فشار روی مغز و نخاع را کاهش دهد، جریان طبیعی مایع مغزی نخاعی را بازگرداند و ممکن است سیرنگومیلیا را بهبود بخشد یا برطرف کند.
• تخلیه سیرینکس. پزشک با جراحی یک سیستم زهکشی به نام شانت را وارد می کند. این لوله از یک لوله انعطاف پذیر تشکیل شده است که مایع را از سیرینکس در جهت دلخواه جریان می دهد. یک سر لوله در سیرینکس قرار می گیرد و سر دیگر در ناحیه دیگری از بدن مانند شکم قرار می گیرد.
• رفع انسداد. اگر چیزی در طناب نخاعی، مانند تومور یا رشد استخوانی، مانع جریان مایع مغزی نخاعی شود، برداشتن انسداد با جراحی ممکن است جریان را بازگرداند و اجازه دهد مایع از سیرینکس خارج شود.
• اصلاح ناهنجاری. اگر یک ناهنجاری ستون فقرات مانع از جریان مایع مغزی نخاعی شود، جراحی برای اصلاح آن، مانند آزاد کردن نخاع متصل شده، ممکن است جریان مایع را بازگرداند و به سیرینکس اجازه تخلیه دهد.

جراحی همیشه جریان مایع مغزی نخاعی را بازیابی نمی‌کند و ممکن است سیرینکس علیرغم تلاش‌ها برای تخلیه مایع از آن باقی بماند.

 

 

 

مراقبت های بعدی

سیرنگومیلیا ممکن است بعد از جراحی عود کند. برای ارزیابی نتیجه جراحی به معاینات منظم با پزشک خود از جمله MRI  دوره ای نیاز دارید.  

سیرینکس می تواند در طول زمان رشد کند و نیاز به درمان بیشتری دارد. حتی پس از درمان، برخی از علائم و نشانه‌های سیرنگومیلیا ممکن است باقی بماند، زیرا سیرینکس می‌تواند باعث آسیب دائمی نخاع و عصبی شود.

 

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

مراحل زیر ممکن است به کاهش اثرات سیرنگومیلیا کمک کند:

 

 

از فعالیت هایی که می توانند علائم را بدتر کنند اجتناب کنید.

از فعالیت هایی که شامل بلند کردن اجسام سنگین، زور زدن یا وارد کردن نیرو به ستون فقرات می شود خودداری کنید.

 

 

فیزیوتراپی را در نظر بگیرید.

اگر سیرنگومیلیا باعث مشکلات عصبی می شود که تحرک و فعالیت را کاهش می دهد، مانند ضعف عضلانی، درد، خستگی یا سفتی، فیزیوتراپیست ممکن است بتواند یک برنامه ورزشی برایتان ایجاد کند که می تواند به کاهش این علائم کمک کند.

 

با پزشک خود در مورد فیزیوتراپیست های منطقه خود که در زمینه بیماری های عصبی تخصص دارند صحبت کنید.

 

درد مزمن را مدیریت کنید

اگر درد مزمن ناشی از سیرنگومیلیا دارید، با پزشک خود در مورد گزینه های درمانی صحبت کنید. بسیاری از مراکز پزشکی دارای پزشکانی هستند که در مدیریت درد تخصص دارند.

 

 

مقابله و حمایت

زندگی با سیرنگومیلیا و عوارض آن می تواند چالش برانگیز باشد. داشتن کسی که با او صحبت کنید، چه یک دوست، مشاور یا درمانگر، می تواند بسیار ارزشمند باشد. یا ممکن است حمایت و تشویق مورد نیاز خود را در یک گروه حمایتی سیرنگومیلیا بیابید.

از پزشک خود بخواهید یک گروه را توصیه کند یا به دنبال گروه های آنلاین بگردید. گروه‌های پشتیبانی، انجمنی را برای به اشتراک گذاشتن تجربیات فراهم می‌کنند و می‌توانند منابع اطلاعاتی خوبی باشند و نکات مفیدی را برای افراد مبتلا به سیرنگومیلیا ارائه دهند.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید و ممکن است شما را به یک پزشک متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند، برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

وقتی قرار ملاقات گذاشتید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید. اگر گزارش‌های پزشکی قبلی، اسکن‌های ام‌آر‌آی یا سی‌تی‌اسکن‌هایی دارید که ممکن است به مشکل بیماری تان مربوط باشد، آن‌ها را در قرار ملاقات خود بیاورید.

 

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را به قرار ملاقات خود ببرید تا کمک کند اطلاعاتی را که داده می شود، به خاطر بسپارید.

 

 

 

فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

• علائم و زمان شروع آنها
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله جراحی های ستون فقرات یا کمر یا آسیب هایی که داشته اید و شناسایی مشترک سیرنگومیلیا
• تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید.

برای سیرنگومیلیا، سوالاتی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

 

• چه چیزی ممکن است باعث علائم یا وضعیت من شود؟
• آیا احتمال بیماری دیگری وجود دارد؟
• آیا ممکن است علائم به خودی خود بهتر شوند؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• بهترین اقدام چیست؟
• آیا ورزش می تواند کمک کند؟

• من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• بروشور یا موارد چاپی دیگری که مبتوانم با خود ببرم وجود دارد؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، از جمله:

 

• آیا علائم همیشه بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
•  

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

اجتناب از انجام هر کاری که شما را بدتر می کند. برای بسیاری از افراد مبتلا به سیرنگومیلیا، بلند کردن اجسام سنگین و زور زدن می تواند مشکل ایجاد کند، بنابراین از این فعالیت زیاد خودداری کنید.